در برخي از مراجعه‌هايي كه به ما و همكاران روان‌شناس صورت می‌گيرد اين نكته وجود دارد كه زنان يا مردان متأهل كه در فضاي مجازي حضور داشته‌اند، با ناباوري درباره خيانت خود نسبت به همسر سخن می‌گويند، خيانتي كه در آغاز چندان جدي نبوده يا كوچك می‌شمرده‌اند. اين كه مثلا يك مرد متأهل يا زن متأهل در يكي از شبكه‌هاي اجتماعي، مطلب يك فرد غير هم جنس خود را لايك می‌كرده و زير مطلب يا محتوايي كه آن فرد به اشتراك گذاشته بوده نظر می‌داده است و در ادامه رابطه با استفاده از امكان چت و گفت‌وگوي اينترنتي جدي‌تر می‌شد، طوري كه آن مرد يا زن وقتي در خانه كنار همسرش بوده به آن گفت‌وگو و كلماتي كه رد و بدل می‌شده و بعضا كلماتي كه عاطفي بوده‌اند فكر می‌كرده است

در واقع می‌شود اين را گفت كه خيانت هم مثل بسياري از رفتارهاي انسان يك شبه و آني و دفعتا شكل نمی‌گيرد بلكه مثل يك موجود در يك بستر ذهني و رواني آرام آرام رشد می‌كند تا به آن مرحله نهايي كه فروپاشي يك خانواده است نزديك شود.  فرد در درون خود می‌خواهد خارج از رابطه همسري، رابطه ديگري را به صورت پنهاني تجربه كند. اين جا آن فرد متأهل می‌تواند با خود بينديشد كه سود و زيان اين رابطه چيست؟ با شكل‌گيري اين رابطه به چه چيزهايي خواهد رسيد و چه چيزهايي را از دست خواهد داد؟ آيا اگر روزي بفهمد كه همسرش -مثلا زن او- همين روابط را در فضاي مجازي با مردان غريبه داشته است چه عكس‌العملي خواهد داشت؟ آيا می‌تواند با صداي بلند در جمع خانوادگي و دوستان خود از كاري كه می‌خواهد انجام بدهد يا دارد انجام می‌دهد دفاع كند؟

هر كسي در درون خود می‌تواند تشخيص دهد كه از فعاليت در يك شبكه مجازي به دنبال چيست؟ چرا می‌خواهد مثلا در فيس‌بوك حضور داشته باشد؟ مثلا چرا می‌خواهد عكس‌هايش را با ديگران به اشتراك بگذارد؟ اين به اشتراك گذاشتن، پاسخ به كدام نياز دروني اوست؟ شناسايي درست اين نياز به آن فرد كمك می‌كند كه تصميم‌هاي قابل دفاعي براي زندگي مشترك خود بگيرد. موضوع اين جاست كه بسياري از متأهليني كه درگير روابط عاطفي در فضاي مجازي می‌شوند و به همسران خود خيانت می‌كنند، نمی‌خواهند با آن حفره دروني يا خلأيي كه در درون خود حس می‌كنند روبه‌رو شوند. يعني در واقع مسأله جاي ديگري است. كسي نمی‌خواهد در قالب رابطه زناشويي پيش برود. می‌خواهد روابط ديگري را هم به صورت مخفيانه تجربه كند. در درون خود نياز به تنوع‌خواهي را حس می‌كند و پاسخ اين تنوع‌خواهي را خواسته يا ناخواسته در فضاي مجازي دنبال می‌كند.

پس اگر مرد يا زن متأهلي احساس می‌كند از رابطه‌اي كه در آن قرار گرفته لذت نمی‌برد و رابطه او با همسرش پيش‌رونده و سازنده نيست به جاي اين كه خيانت را در پيش بگيرد كه كمكي به او نخواهد كرد اول بايد ببيند چرا دنبال رابطه جايگزين می‌گردد؟ چرا از رابطه با همسر خود لذت نمی‌برد؟ آيا به واقع همسر او مشكلي دارد؟ مشكل همسر او چيست؟ آيا نمی‌تواند اين مشكل را با همسرش در ميان بگذارد؟ چه بخشي از اين چالش به خود او برمی‌گردد؟ آيا او می‌تواند رفتار خودش را تصحيح كند تا رابطه آن‌ها سر و شكل بهتري به خود بگيرد؟

مسأله در اين جا اين است كه زوج‌هاي ما چقدر واجد مهارت حل مسأله و برخورد بالغانه با چالش‌هايي كه در زندگي‌شان اتفاق می‌افتد هستند. ما متأسفانه در اين زمينه نقصان‌هاي جدي داريم. البته هيچ رابطه‌اي از جمله رابطه همسري، تضمين شده نيست. يعني هيچ كس نمی‌تواند ادعا كند من و همسرم در رابطه‌اي قرار گرفته‌ايم كه هيچ نقصان و كمبودي ندارد و می‌توانيم تضمين بدهيم كه اين رابطه بدون هيچ مشكلي تا زماني كه ما حيات داريم ادامه خواهد داشت. در واقع زوج‌هايي كه با بخش بالغ روان خود با مسايل روبرو می‌شوند پيش از هر چيز می‌دانند كه ممكن است رابطه آن‌ها تحت تأثير چالش‌هايي قرار بگيرد بنابراين آن‌ها به محض اين كه احساس می‌كنند شكافي در رابطه‌شان ايجاد شده، بسيار سريع به فكر چاره‌جويي و رفع آن شكاف می‌افتند نه اين كه چون ديدند شكاف كوچكي در رابطه‌شان اتفاق افتاده كل رابطه را از بين ببرند. ما امروز در جامعه‌مان با زوج‌هايي برخورد می‌كنيم كه بيشتر با بخش كودك و ناپخته روان‌شان درباره رابطه همسري تصميم می‌گيرند.

به محض اين كه خللي در رابطه‌شان پيش می‌آيند به يك رابطه ديگر پناه می‌برند و البته فضاي مجازي اين امكان را تسهيل كرده چون در دسترس است. در واقع آن‌ها می‌خواهند با آتشي گرم شوند كه با آن آتش رابطه‌شان را می‌سوزانند، در صورتي كه زوج‌ها اگر به بلوغ فكري و عاطفي رسيده باشند وقتي شكافي در رابطه بینشان ببينند آن شكاف را می‌بندند نه اين كه مساحتش را بيشتر كنند و اگر ديدند خانه‌شان سرد شده خانه را به آتش نمی‌كشند بلكه خانه‌شان را دوباره گرم می‌كنند.

گردآوری و تنظیم توسط: سایت و مجله سرگرمی ناقلا